Wat een heerlijk weer is het de laatste tijd. Echt weer om er eens op uit te gaan, alleen die wind, steeds vrij krachtig tot hard. Daardoor is het aan de Schelde toch wel iets minder aangenaam, dus maar wat verder achter de dijk blijven. Door het zonovergoten beeld vanuit huis had ik echter echt zo'n zin om buitendijks te rijden! Daar kan ik enorm van genieten. Officieel is het een zgn. 'Eigen weg' en ben je er op eigen risico volgens het bordje. Je mag er alleen te voet of op de fiets zijn. Ook met een scootmobiel of elektrisch aangedreven scooter.
Mijn eerste 'echte' fiets kreeg ik voor en op mijn vijfde verjaardag. Ik weet nog heel goed dat hij donkerblauw was (blauw was en is nog altijd een lievelingskleur) en van de pyama (ik kreeg de fiets al snel na het opstaan) was de hoofdkleur geel. De fiets stond verstopt onder een deken tegen de poppenwieg aan. Natuurlijk was ik heel blij en apetrots met de fiets. Later bleek echter wel dat ik toch niet echt zo van fietsen hield en het als een noodzakelijk kwaad zag om ermee naar school te gaan.
Wandelen, daar hield ik heel erg van en heb dan ook heel veel kilometers gelopen met goede wandelschoenen. Bijvoorbeeld veel in de duinen tussen Zandvoort en Langevelderslag, een prachtig natuurgebied met ook zeer fraaie oude binnenduinen. En in Zweden natuurlijk! Dus een fiets was niet aan mij besteed. Toen we eenmaal hier in Terneuzen woonden, dacht ik dat ik het toch maar eens moest proberen, mocht een fiets lenen en overnemen als het beviel. Maar nee, het beviel niet en mijn benen en conditie wilden ook niet. Laat mij maar 4 x daags heerlijk met de hond wandelen, maar fietsen... nee. Dus toen kwam de scooter waar ik al eens over schreef.
Donderdag was het best warm, 22 graden zelfs, de wind was NO 3 en dus best nog wel stevig. Maar ik MOEST en zou buitendijks langs de Schelde en door het achterland (polderland) terug. Zo, wat heb ik intens genoten, heerlijk!! Het was gelukkig laagwater, want dan is het op z'n mooist in mijn ogen.
Rechts het polderland en linksonder de buitendijkse weg. Ik sta hier dus op een op- en afrit van de ene naar de andere weg. Een eind verder dus weer over de dijk gegaan naar het achterland en daar zie je toch echt dat het voorjaar is. Wanneer je op een foto klikt kun je ze allemaal groot en dus veel mooier zien.
Ik zag ook dat er al aardig wat aardappels gepoot zijn en dat er ingezaaid is (en soms al opkomt). Het zal allemaal nog verder losbarsten de komende tijd. Om te janken zo mooi!
Ook dit lied van Maarten van Roozendaal dat hierover gaat. Helaas is hij op 51-jarige leeftijd overleden aan longkanker. Zijn image (altijd met een sigaret) is hem noodlottig geworden. Geniet van dit prachtige lied. Er is ook een uitvoering met een orkest, echt heel mooi. Staat ook op YouTube.
Tot een volgende keer...
