Jantje lacht, Jantje huilt... maar ook over het genieten van de 'dingen' om je heen

Over het leven, over moeilijke momenten en over kunnen genieten van mooie dingen om je heen...

Ja, zo gaat dat in het leven. Mooie tijden, maar ook zeker droevige tijden. We hebben erg verdrietige weken achter de rug na drie overlijdens in twee weken. Van twee kwamen de rouwkaarten zelfs op dezelfde dag. Bizar! Je weet dat bij het ouder worden ook steeds vaker geliefden en kennissen om je heen wegvallen en dat doet je dan ook weer beseffen dat jouw tijd ook steeds dichterbij komt. De kring om je heen wordt steeds kleiner. Nu zijn we nog niet echt bejaard, maar dat hoef je ook niet altijd te zijn. De mensen die ons ontvielen waren 69, 70 en 82 jaar. Niet stokoud dus. Ik was echt zo down en verdrietig, ik kon aan bijna niets anders denken dan aan de overledenen.

Zelf hadden we al een poosje veel op papier staan voor wat onze uitvaarten en de afhandeling betreft. Dat hebben we weer eens voor de dag gehaald, adressen aangepast, wensen een klein beetje aangepast. Dus dat kon geen kwaad. Ik ben weer een beetje bijgekomen van alles en het weer werkt zo mee!!! Ja, dat kan best schelen. De wandelingen (4x daags) met onze hond Sam zijn dan dubbel genieten, want wat heerlijk nu met dit mooie weer!

Lepelaar

Schreef ik een poosje geleden dat ik hier aan de Westerschelde helemaal verliefd was geworden op de Wulp, daar zijn de lepelaars bijgekomen en ook de zwartkop meeuwen (die van de leuke geluiden als ze 's avonds laat in het donker op het water dobberen en hele gesprekken voeren). Natuurlijk had ik daarvoor ook al voorliefde voor bepaalde vogels, maar toen woonden we niet aan de kust. Ik vond ook al heel lang aalscholvers geweldig (die komen hier trouwens ook voor, je ziet ze in zout en in zoet water), de karekiet, spreeuwen en kauwen. Het roodborstje niet te vergeten en het winterkoninkje. Eigenlijk vind ik brutale vogels altijd juist heel leuk, dus bijv. de spreeuwen en de kauwen. Ik kan bijvoorbeeld in het najaar enorm genieten wanneer een groep spreeuwen die op doorreis is naar het zuiden, neerstrijkt in een boom of struik met bessen en die in een dag leeg eten. Hebben jullie dat wel eens gezien en vooral gehoord? Hun aanwezigheid en getjilp, zo geweldig leuk en gezellig dat het is!

De lepelaars, ik heb ze nooit eerder zo dichtbij gezien als nu sinds we hier wonen. Kan ze zo zien als ik uit het kamerraam kijk wanneer ze fourageren bij laagwater. Dan de verrekijker erbij om van nog dichterbij te kunnen zien. Verveelt nooit. Ik heb dan ook zo genoten van KLIK: Deze prachtige film over de lepelaars! Eindelijk eens te weten hoe ze trekken in voor- en najaar en waar ze overwinteren. Er is de laatste jaren heel veel gedaan om de lepelaar voor uitsterven te behoeden. Daar had en heeft Nederland een enorm groot aandeel in dat ik niet had verwacht. Geweldig!

Zo is ook deze documentaire (engelstalig) erg interessant en de moeite waard: 

Afijn, morgen en overmorgen ga ik er weer op uit, sightseeing Gon, buitendijks en in de polder. Lekker in een T-shirt op de scooter, want het wordt aardig warm. Dat wordt genieten. Mocht er dus de komende twee dagen hier door jullie niet veel gelezen of gereageerd worden, dan hoop ik dat jullie dat misschien ook wel aan het doen zijn. Geniet!

Waarom nu toch die veertjes???

 

Ben te laat met deze blogpost naar m'n zin. Het kwam er gewoon niet eerder van, jammer. Mensen die al wat langer geleden mijn Zweedse blog volgden, kennen het al wel, deze zelfgemaakte paaswens met veertjes. Het is namelijk typisch Zweeds. Andere gebruiken in Zweden, geen paashaas, nee, echt anders. Voor wie het leuk lijkt te lezen over de geschiedenis en de hedendaagse gebruiken van Pasen in Zweden, is het voor mij het makkelijkst om een blogpost van mijn Zweedse blog hier te delen. Dus als je nog eens een verloren momentje hebt gedurende deze dagen; klik hierop:  Bijgeloof

Gezellige dagen gewenst!

Gon

Om te janken zo mooi...

 

Wat een heerlijk weer is het de laatste tijd. Echt weer om er eens op uit te gaan, alleen die wind, steeds vrij krachtig tot hard. Daardoor is het aan de Schelde toch wel iets minder aangenaam, dus maar wat verder achter de dijk blijven. Door het zonovergoten beeld vanuit huis had ik echter echt zo'n zin om buitendijks te rijden! Daar kan ik enorm van genieten. Officieel is het een zgn. 'Eigen weg' en ben je er op eigen risico volgens het bordje. Je mag er alleen te voet of op de fiets zijn. Ook met een scootmobiel of elektrisch aangedreven scooter. 

Mijn eerste 'echte' fiets kreeg ik voor en op mijn vijfde verjaardag. Ik weet nog heel goed dat hij donkerblauw was (blauw was en is nog altijd een lievelingskleur) en van de pyama (ik kreeg de fiets al snel na het opstaan) was de hoofdkleur geel. De fiets stond verstopt onder een deken tegen de poppenwieg aan. Natuurlijk was ik heel blij en apetrots met de fiets. Later bleek echter wel dat ik toch niet echt zo van fietsen hield en het als een noodzakelijk kwaad zag om ermee naar school te gaan. 

Wandelen, daar hield ik heel erg van en heb dan ook heel veel kilometers gelopen met goede wandelschoenen. Bijvoorbeeld veel in de duinen tussen Zandvoort en Langevelderslag, een prachtig natuurgebied met ook zeer fraaie oude binnenduinen. En in Zweden natuurlijk! Dus een fiets was niet aan mij besteed. Toen we eenmaal hier in Terneuzen woonden, dacht ik dat ik het toch maar eens moest proberen, mocht een fiets lenen en overnemen als het beviel. Maar nee, het beviel niet en mijn benen en conditie wilden ook niet. Laat mij maar 4 x daags heerlijk met de hond wandelen, maar fietsen... nee. Dus toen kwam de scooter waar ik al eens over schreef. 

Donderdag was het best warm, 22 graden zelfs, de wind was NO 3 en dus best nog wel stevig. Maar ik MOEST en zou buitendijks langs de Schelde en door het achterland (polderland) terug. Zo, wat heb ik intens genoten, heerlijk!! Het was gelukkig laagwater, want dan is het op z'n mooist in mijn ogen. 

Rechts het polderland en linksonder de buitendijkse weg. Ik sta hier dus op een op- en afrit van de ene naar de andere weg. Een eind verder dus weer over de dijk gegaan naar het achterland en daar zie je toch echt dat het voorjaar is. Wanneer je op een foto klikt kun je ze allemaal groot en dus veel mooier zien.

Ik zag ook dat er al aardig wat aardappels gepoot zijn en dat er ingezaaid is (en soms al opkomt). Het zal allemaal nog verder losbarsten de komende tijd. Om te janken zo mooi!

Ook dit lied van Maarten van Roozendaal dat hierover gaat. Helaas is hij op 51-jarige leeftijd overleden aan longkanker. Zijn image (altijd met een sigaret) is hem noodlottig geworden. Geniet van dit prachtige lied. Er is ook een uitvoering met een orkest, echt heel mooi. Staat ook op YouTube. 

Tot een volgende keer...