Alvast begonnen...

 

Vorig jaar dus niets kunnen doen voor en met kerst i.v.m. ziek zijn. De kerstspullen zijn dus, na begin januari 2023 ingepakt te zijn op ons vorige adres, niet gebruikt en hier niet van hun plek geweest. Die plek is de zgn. box in de onderste gewelven van dit appartementencomplex. Daar zijn twee parkeerverdiepingen en de boxen. Overdekt geparkeerd staan bevalt ons wel heel goed. Auto staat altijd droog en met slecht weer stap je ook droog in en uit, wat ook heel prettig is als je boodschappen hebt gedaan. Maar goed, dan de box, die staat bomvol. Echt te vol en we hadden al zoveel weggegeven aan mensen om ons heen, naar kringloopwinkels gebracht en naar de stort. Dat moet wel als je van een eensgezinswoning naar een appartement gaat. Hoewel het geen klein appartement is, zo'n 95 m2, hebben we toch nog weer veel te veel meegesleept. Je moet dus eigenlijk nog een keer door die dozen en spullen beneden in de box. 

Zo zijn er dus ook teveel kerstspullen. Keuzes maken in die spullen vind ik nu ook weer niet zo heel moeilijk. Ik kies heel gemakkelijk dan die spullen, waar ik de mooiste herinneringen aan heb. Dat zijn dus meest oudere, oude en heel oude dingen. Die maken voor mij kerstmis mooi, ik geef niks om nieuwe kerstspullen kopen. Hooguit eens nieuwe lampjes indien nodig. Kaarsen en waxinelichtjes koop ik wel natuurlijk. En een kerststukje, of ik maak dat zelf. 

Voor alles weer teruggaat naar de box in januari, zal ik moeten kijken of er weer dingen weg kunnen die nu beneden zijn blijven staan. Het zal ook fijn zijn als daar wat meer ruimte komt. Ik moet sowieso eerst mijn scooter buiten de box zetten eer ik daar een beetje 'mijn kont kan keren'.

Gisteren heb ik een keuze gemaakt uit de kerstspullen beneden. Ik heb over twee al eens geschreven op mijn oude blog, toen we in Zweden woonden. Toen heb ik er ook foto's van gemaakt in de sneeuw, dus die ga ik nu gebruiken. Ik ga er nu ook weer laten zien, elke keer eentje. Nu eerst de mooie bijzondere trommel! De witte achtergrond is dus sneeuw en het wit op de binnenkant van het deksel is ook sneeuw...

                                         

Enkelen van jullie weten wel dat mijn moeder Alzheimer had en een aantal jaren in een wooneenheid voor demente bejaarden heeft gewoond. Het was natuurlijk niet van de ene op de andere dag toen ze eind 2007 naar de 'Gloxinia' verhuisde. Daar waren al een aantal intens trieste jaren aan vooraf gegaan. De jaren van de overgangsfase van gezond lijkend naar dement. De eerste aanwijzingen dat er iets mis was waren bijvoorbeeld het op 20 meter afstand van de woning niet meer weten hoe thuis te komen. Koffie én water in het waterreservoir van het koffiezetapparaat te doen, met als gevolg dat het hele apparaat verstopt raakte. Niet goed meer weten hoe te koken of de was te doen. Niet meer weten waar ze iets had gelaten. Mijn moeder hield erg van lezen. Boeken, tijdschriften. De tijdschriften waar ze op geabonneerd was en die in het plastic bleven zitten, stapelden zich op. Ze ging ook dingen op de vreemdste plaatsen opbergen. Zo waren mijn ouders een keer samen bij ons op bezoek toen ze haar handtas open deed. Wat daar allemaal niet in zat! Een zeemleren lap. Bijna alle theelepeltjes in een boterhamzakje (we snapten al niet waar alle theelepeltjes gebleven waren), kralenkettingen, een metalen doosje met knopen, de kaasschaaf en nog meer vreemde dingen. Dingen die je normaal gesproken niet in je tas doet. Zo kwam het ook dat er vaak dingen zoek waren en dat je vaak dingen tegen kwam op plaatsen waar ze niet hoorden. Toen mijn vader een paar jaar later overleden was en wij het huis moesten leeghalen, kwamen we ook weer van alles tegen.

klikklik op de foto en zie eens hoe mooi!

Bijvoorbeeld deze oude trommel die van binnen bekleed is met vilt. Ze heeft er kerstballen in gedaan. Qua kleur passen ze ook mooi bij de trommel. Ik heb ook nog een trommel die overwegend groen is, met daarin allerlei ballen die meer zilver met groen zijn. Mijn moeder was gek op de kerst en helemaal op oude kerstballen, oude kerstversieringen. Ze moesten wel van glas zijn en ze liep er altijd naar te zoeken op markten. De trommel heb ik precies zo gelaten en hij staat hier nu in deze stemmige tijd te pronken, deze maand mag zijn deksel open! Destijds, op een morgen in Zweden, sneeuwde het zachtjes, kleine vlokjes. Toen heb ik de trommel buiten open in de sneeuw gezet en deze foto's gemaakt. Binnen zou ik moeten flitsen, en dat zou niets geworden zijn. Heel bijzonder is deze trommel voor mij, dat zullen jullie begrijpen!

De volgende blogpost zal (na een verzoekje) gaan over het wonen hier aan de Westerschelde. Dus daar kan ik al wel een keer aan beginnen, want dat zal toch wel door deze blog heen verweven worden later...

                    Gon

PS 

-  Een reactie plaatsen vind ik erg leuk, wel graag met minimaal je voornaam.

 

- Wil je een reactie geven, dan kan dat hier onderaan bij opmerkingen of reactie plaatsen. 

- Wanneer je mijn blog wilt volgen kan dat op verschillende manieren. Eén daarvan is mij jouw emailadres te geven, dan krijg je automatisch een mailtje als er een nieuw bericht is geplaatst. Wanneer je een Google account hebt kun je ook in het blokje volgen (rechterkolom internetversie) volger/-ster worden. Wellicht stop ik namelijk met telkens de blogpost op Facebook te delen, dus vandaar.

 

- Lees je de blog op je telefoon of tablet, kies dan voor de internetversie anders krijg je maar een deel van de blog te zien en dat is jammer.