Het stalletje en de speeldoos

 

Schreef ik laatst over de mooie trommel, ook zo'n mooie herinnering, nu is het kerststalletje aan de beurt. 

Ik was nog een kind toen mijn moeder al weg was van kerststalletjes. Maar het waren andere tijden en dat kon toen eigenlijk helemaal niet; een kerststalletje. We waren immers protestant! 

Het was ook een tijd dat de dominee regelmatig bij ons op bezoek kwam. Het was namelijk een heel moeilijke tijd bij ons, want mijn broertje was overleden, iets waar mijn moeder niet echt overheen kwam. Mede daarom kwam de dominee vaak.
Niet zozeer om het evangelie te verkondigen, gewoon uit medeleven, maar ook voor de gezelligheid, hij nam heel vaak zijn vrouw mee. Zijn vrouw, die oorspronkelijk uit Engeland kwam en bijzonder aardig was. Mijn ouders hadden een bloemen- en plantenkwekerij in Aalsmeer en hadden vaak vaste tijden voor koffie en thee. De dominee wist die tijden en stond dan zomaar op de stoep. We vonden het altijd fijn en leuk als hij kwam of als zij kwamen.
Maar ja, een kerststalletje, dat kon natuurlijk niet volgens mijn moeder. Dat was voor katholieken en wat zou de dominee wel niet denken als hij onverwacht kwam en er stond zo'n stalletje! Je mocht je immers geen gesneden beeld maken en dat al helemaal niet aanbidden. 

Mijn ouders waren trouwens helemaal niet zo streng gelovig, bovendien veranderden de tijden, ook in hun kerk. Niet dat er nu wel kerststalletjes kwamen, maar er werd overal iets anders mee omgegaan. Het was vele jaren later en ik was allang getrouwd toen ze vroeg of ik ook een kerststalletje wilde hebben.

'Pappa gaat ze maken!' zei ze.
Als ik er ook een wilde, dan zou hij er drie gaan maken. Eén voor een zus van m'n moeder, één voor mij en één voor henzelf. Ik zou er ook de figuren bij krijgen. 

Het was alweer een tijdje later toen ze voor Kerstmis langs kwamen met een doos met het stalletje erin en ook de figuren. Ik had niet gedacht dat het zo'n mooi stalletje zou worden. Op het dak ligt riet en mos uit Aalsmeer. Dat hadden we naast de deur, een waterrijke omgeving.
Vanaf die tijd stond het bij m'n ouders elk jaar onder de kerstboom en zo ook bij ons.
Ik had het tafereel ook even in Zweden in de sneeuw gezet destijds, net als de mooie trommel.

En dan was er ook nog het leuke 'speeldoosje'...

Ik denk dat het iets eerder kwam dan het stalletje. 

Het was 1989 toen mijn moeder de folder van Blokker liet zien met het leuke speeldoosje. 'Wil jij er ook een Gon, dan krijg je het van mij.' Ik zei dat ik het ook wel wilde als het echt zo was als op de afbeelding. Ik zou ze halen, mijn ouders hadden het al druk genoeg. Mijn broer hoefde het niet. Dus er twee gehaald bij Blokker. Het was dus 1989 en de prijs voor één was hfl 29,95. Dat weet ik goed omdat het bonnetje nog steeds in het originele doosje zit waar het altijd weer in opgeborgen wordt. Afgelopen week zat ik er eens even naar te zoeken op internet en vond er een paar. De goedkoopste voor zestig euro, maar ook eentje voor rond de vijfhonderd euro met een veel ouder jaartal erbij. En wat denk je...? Het is nog weg ook! Nou hier mag het blijven tot wij er niet meer zijn en de bestemming erna zal misschien wel de kringloop zijn.

Ik heb het maar even gefilmpd i.p.v. een foto. Even op een wel erg steriele plek gezet, maar goed dan leidt er niets af 😂  Ik heb ook niet zo'n vaste hand zag ik, maar het gaat maar om het idee.

De volgende herinneringen zullen iets korter van stof zijn :-)

                     Gon